Bulgarije en Istanbul
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Gijs
04 Oktober 2006 | Turkije, Istanbul
Kort en krachtig
Kort en krachtig zal ik mijn verhaal proberen te maken deze keer. Niet omdat ik nu zoveel klachten kreeg over de vorige verhalen, maar meer omdat ik de laatste 10 dagen eigenlijk 'op een laag pitje' gereist heb. Daar waar de eerste twee maanden in teken stonden van ontdekken en ondernemend bezig zijn, stonden de laatste tien dagen in teken van luieren en genieten. De reden van deze omslag was het hostel in Veliko Tarnovo. Deze bleek te gezellig en ik leerde teveel gezellige andere reizigers kennen om nog actief alleen op pad te gaan. Ook Bulgarije was echter schuldig aan mijn verluiering.
Bulgarije
Bulgarije is levensgevaarlijk. Bulgarije is levensgevaarlijk omdat de goedkope prijzen van het eten, het bier, de hostels, de sterke drank en het mooie weer je ertoe bewegen helemaal niet meer te bewegen. De ideale dag in Bulgarije breng je aldus al luierend, etend, drinkend en genietend van het weer door en het gevaar bestaat er dan in dat je het land helemaal niet meer verlaat en op je veertigste vanwege overgewicht, leverproblemen, huidkanker en/of hart en vaatziekten de pijp uit gaat. Ik besloot mijn verblijf in Bulgarije tot zoverre in iedergeval te beperken tot 6 dagen. Drie in Veliko Tarnovo, drie in Plovdiv. Deze steden staan er dan ook om bekend tot de gezelligste en meest sfeervolle van Bulgarije te behoren. Doordat ik bovendien een leuke groep reizigers leerde kennen in Veliko hostel (1 Fin, 2 jongens van Faroer Eilanden in bijzonder, maar ook nog enkele reizigers die we later in Plovdiv of Istanbul zouden terugzien, was de toon gezet. Weinig cultuur, weinig gewandel, weinig inspanning, weinig ontmoetingen met Bulgaren; veel bier, veel salades, veel vlees, veel geouwehoer, veel schaak en pool en veel geluier. Dit was, uitgezonderd de laatste dag in Plovdiv, waar we met groepje museumnacht bezochten, de de toon van reizen voor Bulgarije.
Istanbul
In Istanbul kwam ik de jongens van de Faroer Eilanden, niet toevallig, opnieuw tegen. Opnieuw probeerde ik Pauli te verslaan met schaken, maar toen hij eergisteren naar Thailand vertrok met Arnhold (mede Faroerer), was de eindstand helaas 6-4 voor hem. Gelukkig zit er nu alleen nog Japanse Canadese jongen uit Veliko Tarnovo in hetzelfde hostel als ik, zodat ik de laatste twee dagen toch de gelegenheid nam om de stad voor mezelf een beetje te ontdekken.
Istanbul is indrukwekkend en zeer anders dan de steden die ik tot nog toe op mijn reis ben tegengekomen. Hoewel ik in Plovdiv al wel op moskeen en minnarestten was gestuit, is Istanbul de eerste stad waar de Islam de grootste godsdienst onder de bevolking is. Bovendien zitten zij nu midden in de Ramadan en is het vooral 's avonds extra druk op straat wanneer de gelovigen na een dag lang niet drinken, eten en roken eindelijk hun behoeftes kunnen bevredigen. Het gezang van de Muezzins dat vijf maal daags via de luidsprekers uit de minnaretten schalt (oproep tot gebed)geeft de stad een exotisch karakter. Ook het karakter van de meeste Turken, tenminste in de meest toeristische gedeelte met alle atracties en toeristen(Sultanamet en de grote bazaar) is anders. Daar waar Oost Europeanen tot nu toe publiek vrij gesloten en rustig waren, proberen de Turken op allerhande manieren de aandacht te trekken om maar geld los te krijgen van de toeristen. Ze spreken allen hun woordje Nederlands, Spaans, Japans, Duits, Fans etc.. hebben allemaal familie in het land waar jij ook uit komt en hebben allemaal precies het product waar jij al jaren naar gezocht hebt. In de overige wijken van Istanbul zijn de verkooppraatjes echter minder, maar zijn de Turken nog steeds meer mondig, expressief en goed gekleed dan dat de Slaven, Hongaren of Roemenen waren. Istanbul is echter een wereldstad en de Turken in Istanbul zijn niet representatief voor de hele Turkse bevolking. Toch is het leuk om verschillen te zoeken met mensen uit andere landen en dit was tot dusverre nog niet zo makkelijk als dat nu is geweest met de Turken.
De afgelopen dagen heb ik de stad verkend. Voornaamste richtlijn die ik gebruikte was uiteraard de lange geschiedenis die de stad rijk is. Ik zal deze besparen voor de geschiedenishaters onder de lezers, maar wanneer ik zeg dat ik de Haga Sofia, het Topkapi paleis, de Galata toren, de Grote Bazaar, enkele musea met mozaieken en Islamitische kunst etc. heb bezocht, ontkom je niet aan de indrukwekkende geschiedenis van de stad. Als kruispunt van Oost en West, van Azie en Europa is deze stad meer dan enkele andere stad in de wereld in de geschiedenis het middelpunt geweest van verschillende rijken en culturen. Ik zal dan ook bij lange na niet in staat zijn de meeste van de attracties te bezichtigen. Morgen rest mij alleen nog een tocht over de Bosporus (water dat Azie en Europa scheidt), waarna ik me vrijdag kan opmaken voor een bustocht van 20-22 uur die me naar Athene brengt. Hoewel dit beroerd klinkt en ook is, houd ik mij vast aan het feit dat ik in Australie al eens een busrit heb gehad van 38 uur (Nullarbor vlakte). In dit perspectief is Istanbul-Athene natuurlijk een makkie:)Bedankt voor reacties, op enkele vragen volgt later (voor jou persoonlijk Hans volgende week) antwoord.
Groeten vanuit warm Istanbul.
Ik geloof dat ik eindelijk kan zeggen dat ik mooi weer heb en jullie niet, maar dat heeft wel ff geduurd hoor;)
Kort en krachtig zal ik mijn verhaal proberen te maken deze keer. Niet omdat ik nu zoveel klachten kreeg over de vorige verhalen, maar meer omdat ik de laatste 10 dagen eigenlijk 'op een laag pitje' gereist heb. Daar waar de eerste twee maanden in teken stonden van ontdekken en ondernemend bezig zijn, stonden de laatste tien dagen in teken van luieren en genieten. De reden van deze omslag was het hostel in Veliko Tarnovo. Deze bleek te gezellig en ik leerde teveel gezellige andere reizigers kennen om nog actief alleen op pad te gaan. Ook Bulgarije was echter schuldig aan mijn verluiering.
Bulgarije
Bulgarije is levensgevaarlijk. Bulgarije is levensgevaarlijk omdat de goedkope prijzen van het eten, het bier, de hostels, de sterke drank en het mooie weer je ertoe bewegen helemaal niet meer te bewegen. De ideale dag in Bulgarije breng je aldus al luierend, etend, drinkend en genietend van het weer door en het gevaar bestaat er dan in dat je het land helemaal niet meer verlaat en op je veertigste vanwege overgewicht, leverproblemen, huidkanker en/of hart en vaatziekten de pijp uit gaat. Ik besloot mijn verblijf in Bulgarije tot zoverre in iedergeval te beperken tot 6 dagen. Drie in Veliko Tarnovo, drie in Plovdiv. Deze steden staan er dan ook om bekend tot de gezelligste en meest sfeervolle van Bulgarije te behoren. Doordat ik bovendien een leuke groep reizigers leerde kennen in Veliko hostel (1 Fin, 2 jongens van Faroer Eilanden in bijzonder, maar ook nog enkele reizigers die we later in Plovdiv of Istanbul zouden terugzien, was de toon gezet. Weinig cultuur, weinig gewandel, weinig inspanning, weinig ontmoetingen met Bulgaren; veel bier, veel salades, veel vlees, veel geouwehoer, veel schaak en pool en veel geluier. Dit was, uitgezonderd de laatste dag in Plovdiv, waar we met groepje museumnacht bezochten, de de toon van reizen voor Bulgarije.
Istanbul
In Istanbul kwam ik de jongens van de Faroer Eilanden, niet toevallig, opnieuw tegen. Opnieuw probeerde ik Pauli te verslaan met schaken, maar toen hij eergisteren naar Thailand vertrok met Arnhold (mede Faroerer), was de eindstand helaas 6-4 voor hem. Gelukkig zit er nu alleen nog Japanse Canadese jongen uit Veliko Tarnovo in hetzelfde hostel als ik, zodat ik de laatste twee dagen toch de gelegenheid nam om de stad voor mezelf een beetje te ontdekken.
Istanbul is indrukwekkend en zeer anders dan de steden die ik tot nog toe op mijn reis ben tegengekomen. Hoewel ik in Plovdiv al wel op moskeen en minnarestten was gestuit, is Istanbul de eerste stad waar de Islam de grootste godsdienst onder de bevolking is. Bovendien zitten zij nu midden in de Ramadan en is het vooral 's avonds extra druk op straat wanneer de gelovigen na een dag lang niet drinken, eten en roken eindelijk hun behoeftes kunnen bevredigen. Het gezang van de Muezzins dat vijf maal daags via de luidsprekers uit de minnaretten schalt (oproep tot gebed)geeft de stad een exotisch karakter. Ook het karakter van de meeste Turken, tenminste in de meest toeristische gedeelte met alle atracties en toeristen(Sultanamet en de grote bazaar) is anders. Daar waar Oost Europeanen tot nu toe publiek vrij gesloten en rustig waren, proberen de Turken op allerhande manieren de aandacht te trekken om maar geld los te krijgen van de toeristen. Ze spreken allen hun woordje Nederlands, Spaans, Japans, Duits, Fans etc.. hebben allemaal familie in het land waar jij ook uit komt en hebben allemaal precies het product waar jij al jaren naar gezocht hebt. In de overige wijken van Istanbul zijn de verkooppraatjes echter minder, maar zijn de Turken nog steeds meer mondig, expressief en goed gekleed dan dat de Slaven, Hongaren of Roemenen waren. Istanbul is echter een wereldstad en de Turken in Istanbul zijn niet representatief voor de hele Turkse bevolking. Toch is het leuk om verschillen te zoeken met mensen uit andere landen en dit was tot dusverre nog niet zo makkelijk als dat nu is geweest met de Turken.
De afgelopen dagen heb ik de stad verkend. Voornaamste richtlijn die ik gebruikte was uiteraard de lange geschiedenis die de stad rijk is. Ik zal deze besparen voor de geschiedenishaters onder de lezers, maar wanneer ik zeg dat ik de Haga Sofia, het Topkapi paleis, de Galata toren, de Grote Bazaar, enkele musea met mozaieken en Islamitische kunst etc. heb bezocht, ontkom je niet aan de indrukwekkende geschiedenis van de stad. Als kruispunt van Oost en West, van Azie en Europa is deze stad meer dan enkele andere stad in de wereld in de geschiedenis het middelpunt geweest van verschillende rijken en culturen. Ik zal dan ook bij lange na niet in staat zijn de meeste van de attracties te bezichtigen. Morgen rest mij alleen nog een tocht over de Bosporus (water dat Azie en Europa scheidt), waarna ik me vrijdag kan opmaken voor een bustocht van 20-22 uur die me naar Athene brengt. Hoewel dit beroerd klinkt en ook is, houd ik mij vast aan het feit dat ik in Australie al eens een busrit heb gehad van 38 uur (Nullarbor vlakte). In dit perspectief is Istanbul-Athene natuurlijk een makkie:)Bedankt voor reacties, op enkele vragen volgt later (voor jou persoonlijk Hans volgende week) antwoord.
Groeten vanuit warm Istanbul.
Ik geloof dat ik eindelijk kan zeggen dat ik mooi weer heb en jullie niet, maar dat heeft wel ff geduurd hoor;)
-
04 Oktober 2006 - 14:20
Gijs:
nou ja, kort en krachtig..wel korter -
04 Oktober 2006 - 16:08
Hans K:
En als je dan ook nog eens zelf de reacties schrijft....
Tot maandag in Griekenland. Ik neem de boeken mee. Bereid je voor op weinig luieren en bier en zeer veel bezichtigen vanuit een zeer klein autootje. Maar het programma kan natuurlijk nog heel erg veranderen....
En ik blijf Vicky Leandros fan -
04 Oktober 2006 - 20:32
Mam:
We houden Hans eraan Gijs, het staat zwart op wit. Veel sterkte met de busreis en veel plezier en kracht bij de "marathon". We horen wel of je het gered heb.
Liefs mam. -
05 Oktober 2006 - 09:33
SAN:
DAT WORDT AFKICKEN ALS JE TERUG BENT! HOORDE VAN ING NOG ZO'N 43 NACHTJES EN DAN ZIEN JULLIE ELKAAR WEER!VEEL PLEZIER MET LOTTE, MAM EN HANS IN ATHENE EN STERKTE MET DE BUSREIS! LIEFS SAN -
05 Oktober 2006 - 14:48
Wil:
Hallo Gijs,Deze keer was je commentaar inderdaad kort maar krachtig. Maar dat had ik zelf ook al min of meer verwacht dat je het eens even rustiger aan ging doen en dat werkt aanstekelijk in Bulgarije want die houden zelf ook van lekker eten en drinken.Een goede reis van Instanboel naar Athene. Dat hou jij wel vol. Ga je nog met het boemeltje van uit die stad naar Peloponesos? Bedankt alvast voor je komende reactie"s zoals je dit beloofde. Gijs, een goede reis na al het bier en kom goed heem. Will. -
06 Oktober 2006 - 08:40
Bart:
Succes met de busreis! -
08 Oktober 2006 - 18:56
Lotje:
Gijsje,tot morgen!!!!:D;)
Heb er zin in!!kus,Lotje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
