Zuid Roemenie en Veliko Tarnovo
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Gijs
26 September 2006 | Bulgarije, Veliko Tŭrnovo
Dag allemaal,
Ik heb Roemenie gisteren achter me gelaten en ben inmiddels in Veliko Tarnovo gestrand. Het weer was de laatste dagen in Roemenie minder en voor het eerst in 4 weken moest ik de paraplu weer tevoorschijn halen. Toch heb ik nog een hoop van Sinaia en Boekarest kunnen zien, voordat ik de Donau ovestak met de trein richting Istanbul en uitstapte in Veliko Tarnovo, waar het weer weer prima is:).
Sinaia
Vanuit Bran vertrok ik vorige week richting Sinaia. Deze kleine plaats wordt ook wel de parel van het Karpatengebergte genoemd, vanwege de mooie ligging tussen de hoge bergen. In de maxitaxi (kleine busjes die ongeveer 20 mensen vervoeren en die stuk sneller gaan dan normale bussen in Roemenie) van Brasov naar Sinaia kwam ik in gesprek met Israelisch stel. De man was naar Donau Delta geweest om een lezing te houden op universiteit (hij was inmiddels 'met pensioen' ), en gebruikte dit soort gelegenheden om samen met zijn vrouw wat van de wereld te zien. In Sinaia waren zij zo vriendelijk om taxirit 'omhoog' te betalen. Het dorp ligt namelijk enkele honderden meters hoger dan busstation, dus dat scheelde mij een aardige klim bergop. Na afscheid van hen genomen te hebben regelde ik snel een slaaplaats voor de komende nacht, zodat ik genoeg tijd zo hebben om klooster en kasteel te bekijken.
Hoewel ik op het klooster snel uitgekeken was, boeide mij het kasteel des te meer. Karel 1, de eerste koning van Roemenie eind 19de eeuw, had het laten bouwen als zomeroord. Het diende een Roemeense versie te worden van het Franse Versailes, het Duitse Potsdam etc. Sinaia was de ideale bestemming voor het kasteel: het lag niet te ver van Boekarest en het had een prachtige natuurlijke omgeving. Door deze mooie omgeving was het ook niet nodig de tuin al te uitgebreid te maken. In vergelijking met de eerder genoemde Europese paleizen was deze tuin dan ook niet zo uigebreid, desalniettemin niet minder mooi. De binnenkant van het kasteel was echter nog indrukwekkender. Men heeft veertig jaar aan kasteel gewerkt en het meeste daarvan moet de houtbewerking geweest zijn. Bijna alles in het kasteel was van hout: vloeren, kasten, tafels, trappen, klokken, etc..Dit alles gaf het een heel 'warme, intieme' indruk (ik weet niet goed hoe te omschrijven, maar moet zeggen dat ik bij dit kasteel voor eerst gevoel had er ook te kunnen wonen, dat kamers niet te groot waren; iets dat bij andere Europese paleizen zeker wel gold). Ook het feit dat er een sprookjeskamer aanwezig was deed het kasteel in mijn aanzien stijgen. In deze kamer was onder meer Lorelei afgebeeld, de Duitse maagd die met haar gezang de schepen op de Rijn bij Koblenz tegen de rotsen liet varen (volgens de legende uiteraard, maar wie gelooft hier niet in?).
Ook de bibliotheek van Karel 1 en de overige kamers (wapenkamer met oosterse zwaarden en verschillende kamers die andere Europese paleizen nabootsten) waren zeer mooi en het was jammer dat rondleiding zo snel ging. Kortom: mooiste paleis tot nu toe op mijn reis gezien in Sinaia.
Boekarest
De dag erna, na bijna drie weken in Roemenie gereist te hebben, had ik dan eindelijk de hoofdstad van het land op het programma staan. Ik daalde met de maxitaxi de bergen af vanuit Sinaia en bevond me al snel op de vlakte waar Boekarest in het midden van ligt. Deze tachtig kilometer vanuit Sinaia waren de eerste vlakke kilometers in Roemenie. Na bijna twee uur rijden (incl pauze) bereikten we Boekarest en zag ik de stad met het verkeer waar veel medereizigers mij al op hadden geattendeerd om voor uit te kijken. Het was idd een totale chaos. Veel Roemenen van buiten Boekarest parkeren hun auto dan ook buiten de stad, om deze chaos te vermijden.
Automobilisten in Boekarest toeteren en toeteren veel en graag; halen links en rechts in (vooral via tramlijnen, maar ook over de stoep); kennen geen voorrang; gebruiken veel gebaren in verkeer waarvan ik van de meeste nog steeds niet precies de betekenis heb weten te achterhalen; hebben raam open om medeweggebruikers van commentaar te voorzien en halen in waar ze kunnen, zonder hier tijdwinst uit te halen. Als voetganger, en helemaal als voetganger met grote rugzak om, probeer je binnen deze verkeersoorlog te overleven. Voornaamste wapens zijn snelle benen en groene verkeerslichten of verkeersagenten die met fluitjes en woeste gebaren duidelijk maken dat nu je kans is om over te steken zonder overreden te worden. Gelukkig stond ik niet alleen in deze oorlog. Ik redde mijzelf doorgaans door samen met andere voetgangers de weg gegroepeerd over te steken, zodat de auto's het voor even wel rustig aan moesten doen.
Na anderhalf uur zoeken in centrum Boekarest naar mijn hostel, en na veel Roemenen gevraagd te hebben waar ik moest zijn, bleek mijn hostel niet meer te bestaan. Ik vroeg de taxichauffeur, die ik uit wanhoop uiteindelijk maar had ingeschakeld, mij naar ander hostel te brengen. In dit hostel heb ik de volgende drie nachten doorgebracht.
Zoals ik al vermeldde viel het weer jammergenoeg tegen de dagen in Boekarest. Dat betekende veel musea's bezoeken, om zo niet te nat te worden. In de loop van de dagen ontdekte ik de metro en de bussen, waardoor ik de grote afstanden in het centrum van de stad niet allemaal lopende hoefde af te leggen. Boekarest is in zijn geheel erg groot. Grote, brede wegen, grote flats, grote reclameborden op deze flats om de communistische erfenis van Cheaucescu regime wat op te fleuren en een monsterlijk groot paleis. Dit paleis, dat tegenwoordig Roemeense parlement is, werd door Cheaucescu in jaren tachtig van vorige eeuw gebouwd om de glorie van de communistische staat te symboliseren (in werkelijkheid was het natuurlijk persoonlijk prestigeproject Cheaucescu). Helaas was het vanwege Europese top deze week in Boekarest gesloten voor bezoekers, dus zal andere keer moeten terugkomen om van binnenkant te zien.
Naast het bezoeken van enkele musea heb ik in drie dagen ook nog een spagettie-maaltijd gemaakt samen met een Roemeen in het hostel (smaakte uiteraard goed) en heb ik opnieuw Marius en Ana gezien (stel uit vorig reisverslag) en ben met hen laatste avond van mij in Boekarest nog stad in gegaan.
Bulgarije
Gisteren heb ik dus, na drie weken door land gereist te hebben, afscheid genomen van Roemenie en ben op de trein naar Istanbul gestapt. De weg zuidwaarts richting de Roemeense grens was vrij saai en het land was overal vlak. Bij de Roemeense grens moesten we (ik en Roemeense student archeologie die bij mij in coupe zat)een half uur wachten, waarna we weer in beweging kwamen en de indrukwekkend brede Donaurivier, grotendeels de grens tussen Roemenie en Bulgarije overstaken. Hoewel de stad waarvandaan we Bulgarije binnenkwamen erg industrialistisch en lelijk was, werd het landschap al snel mooier. Het werd weer licht heuvelachtig en zo heel af en toe passeerde de trein een klein dorp. Vooral met de zonsondergang en een enkele kleine rivier die het land doorkruiste leverde dit natuurlijk prachtig fotomateriaal op. Om half 9, het was inmiddels donker, arrriveerde de trein in Veliko Tarnovo. Samen met oudere Amerikaanse backpacker ben ik toen met Bulgaarse hostelmanager naar zijn hostel gereden. Deze man wachtte ons op toen we de trein uitstapte en kennelijk was de strijd om reizigers binnen te halen groot, want er waren meer kapers op de kust om ons binnen te halen. In dit hostel bleken vooral veel jongens te zitten, twee komend uit de Faroer Eilanden (inw. 40.000). Met een van hen heb ik gisteren en vandaag weer mijn schaakspel getraind en tot nog toe sta ik met 2-1 voor. Vandaag heb ik echter vooral Veliko Tarnovo verkend. Deze hoofdstad van Bulgarije in de Middeleeuwen (voor ongeveer 300 jaar) heeft een indrukwekkend oud fort dat nog steeds 'fier':) overeind staat temidden van de omringende bergen, bossen en de Yantra rivier. De omgeving is erg mooi en ik moet mezelf continu bedwingen om niet teveel foto's te maken. Ik denk daarom dat ik ook de komende dagen in Bulgarije mijzelf nog niet snel zal vervelen en wanneer ik weer genoeg beleefd heb, horen jullie het vanzelf weer.
Salut!!
Ik heb Roemenie gisteren achter me gelaten en ben inmiddels in Veliko Tarnovo gestrand. Het weer was de laatste dagen in Roemenie minder en voor het eerst in 4 weken moest ik de paraplu weer tevoorschijn halen. Toch heb ik nog een hoop van Sinaia en Boekarest kunnen zien, voordat ik de Donau ovestak met de trein richting Istanbul en uitstapte in Veliko Tarnovo, waar het weer weer prima is:).
Sinaia
Vanuit Bran vertrok ik vorige week richting Sinaia. Deze kleine plaats wordt ook wel de parel van het Karpatengebergte genoemd, vanwege de mooie ligging tussen de hoge bergen. In de maxitaxi (kleine busjes die ongeveer 20 mensen vervoeren en die stuk sneller gaan dan normale bussen in Roemenie) van Brasov naar Sinaia kwam ik in gesprek met Israelisch stel. De man was naar Donau Delta geweest om een lezing te houden op universiteit (hij was inmiddels 'met pensioen' ), en gebruikte dit soort gelegenheden om samen met zijn vrouw wat van de wereld te zien. In Sinaia waren zij zo vriendelijk om taxirit 'omhoog' te betalen. Het dorp ligt namelijk enkele honderden meters hoger dan busstation, dus dat scheelde mij een aardige klim bergop. Na afscheid van hen genomen te hebben regelde ik snel een slaaplaats voor de komende nacht, zodat ik genoeg tijd zo hebben om klooster en kasteel te bekijken.
Hoewel ik op het klooster snel uitgekeken was, boeide mij het kasteel des te meer. Karel 1, de eerste koning van Roemenie eind 19de eeuw, had het laten bouwen als zomeroord. Het diende een Roemeense versie te worden van het Franse Versailes, het Duitse Potsdam etc. Sinaia was de ideale bestemming voor het kasteel: het lag niet te ver van Boekarest en het had een prachtige natuurlijke omgeving. Door deze mooie omgeving was het ook niet nodig de tuin al te uitgebreid te maken. In vergelijking met de eerder genoemde Europese paleizen was deze tuin dan ook niet zo uigebreid, desalniettemin niet minder mooi. De binnenkant van het kasteel was echter nog indrukwekkender. Men heeft veertig jaar aan kasteel gewerkt en het meeste daarvan moet de houtbewerking geweest zijn. Bijna alles in het kasteel was van hout: vloeren, kasten, tafels, trappen, klokken, etc..Dit alles gaf het een heel 'warme, intieme' indruk (ik weet niet goed hoe te omschrijven, maar moet zeggen dat ik bij dit kasteel voor eerst gevoel had er ook te kunnen wonen, dat kamers niet te groot waren; iets dat bij andere Europese paleizen zeker wel gold). Ook het feit dat er een sprookjeskamer aanwezig was deed het kasteel in mijn aanzien stijgen. In deze kamer was onder meer Lorelei afgebeeld, de Duitse maagd die met haar gezang de schepen op de Rijn bij Koblenz tegen de rotsen liet varen (volgens de legende uiteraard, maar wie gelooft hier niet in?).
Ook de bibliotheek van Karel 1 en de overige kamers (wapenkamer met oosterse zwaarden en verschillende kamers die andere Europese paleizen nabootsten) waren zeer mooi en het was jammer dat rondleiding zo snel ging. Kortom: mooiste paleis tot nu toe op mijn reis gezien in Sinaia.
Boekarest
De dag erna, na bijna drie weken in Roemenie gereist te hebben, had ik dan eindelijk de hoofdstad van het land op het programma staan. Ik daalde met de maxitaxi de bergen af vanuit Sinaia en bevond me al snel op de vlakte waar Boekarest in het midden van ligt. Deze tachtig kilometer vanuit Sinaia waren de eerste vlakke kilometers in Roemenie. Na bijna twee uur rijden (incl pauze) bereikten we Boekarest en zag ik de stad met het verkeer waar veel medereizigers mij al op hadden geattendeerd om voor uit te kijken. Het was idd een totale chaos. Veel Roemenen van buiten Boekarest parkeren hun auto dan ook buiten de stad, om deze chaos te vermijden.
Automobilisten in Boekarest toeteren en toeteren veel en graag; halen links en rechts in (vooral via tramlijnen, maar ook over de stoep); kennen geen voorrang; gebruiken veel gebaren in verkeer waarvan ik van de meeste nog steeds niet precies de betekenis heb weten te achterhalen; hebben raam open om medeweggebruikers van commentaar te voorzien en halen in waar ze kunnen, zonder hier tijdwinst uit te halen. Als voetganger, en helemaal als voetganger met grote rugzak om, probeer je binnen deze verkeersoorlog te overleven. Voornaamste wapens zijn snelle benen en groene verkeerslichten of verkeersagenten die met fluitjes en woeste gebaren duidelijk maken dat nu je kans is om over te steken zonder overreden te worden. Gelukkig stond ik niet alleen in deze oorlog. Ik redde mijzelf doorgaans door samen met andere voetgangers de weg gegroepeerd over te steken, zodat de auto's het voor even wel rustig aan moesten doen.
Na anderhalf uur zoeken in centrum Boekarest naar mijn hostel, en na veel Roemenen gevraagd te hebben waar ik moest zijn, bleek mijn hostel niet meer te bestaan. Ik vroeg de taxichauffeur, die ik uit wanhoop uiteindelijk maar had ingeschakeld, mij naar ander hostel te brengen. In dit hostel heb ik de volgende drie nachten doorgebracht.
Zoals ik al vermeldde viel het weer jammergenoeg tegen de dagen in Boekarest. Dat betekende veel musea's bezoeken, om zo niet te nat te worden. In de loop van de dagen ontdekte ik de metro en de bussen, waardoor ik de grote afstanden in het centrum van de stad niet allemaal lopende hoefde af te leggen. Boekarest is in zijn geheel erg groot. Grote, brede wegen, grote flats, grote reclameborden op deze flats om de communistische erfenis van Cheaucescu regime wat op te fleuren en een monsterlijk groot paleis. Dit paleis, dat tegenwoordig Roemeense parlement is, werd door Cheaucescu in jaren tachtig van vorige eeuw gebouwd om de glorie van de communistische staat te symboliseren (in werkelijkheid was het natuurlijk persoonlijk prestigeproject Cheaucescu). Helaas was het vanwege Europese top deze week in Boekarest gesloten voor bezoekers, dus zal andere keer moeten terugkomen om van binnenkant te zien.
Naast het bezoeken van enkele musea heb ik in drie dagen ook nog een spagettie-maaltijd gemaakt samen met een Roemeen in het hostel (smaakte uiteraard goed) en heb ik opnieuw Marius en Ana gezien (stel uit vorig reisverslag) en ben met hen laatste avond van mij in Boekarest nog stad in gegaan.
Bulgarije
Gisteren heb ik dus, na drie weken door land gereist te hebben, afscheid genomen van Roemenie en ben op de trein naar Istanbul gestapt. De weg zuidwaarts richting de Roemeense grens was vrij saai en het land was overal vlak. Bij de Roemeense grens moesten we (ik en Roemeense student archeologie die bij mij in coupe zat)een half uur wachten, waarna we weer in beweging kwamen en de indrukwekkend brede Donaurivier, grotendeels de grens tussen Roemenie en Bulgarije overstaken. Hoewel de stad waarvandaan we Bulgarije binnenkwamen erg industrialistisch en lelijk was, werd het landschap al snel mooier. Het werd weer licht heuvelachtig en zo heel af en toe passeerde de trein een klein dorp. Vooral met de zonsondergang en een enkele kleine rivier die het land doorkruiste leverde dit natuurlijk prachtig fotomateriaal op. Om half 9, het was inmiddels donker, arrriveerde de trein in Veliko Tarnovo. Samen met oudere Amerikaanse backpacker ben ik toen met Bulgaarse hostelmanager naar zijn hostel gereden. Deze man wachtte ons op toen we de trein uitstapte en kennelijk was de strijd om reizigers binnen te halen groot, want er waren meer kapers op de kust om ons binnen te halen. In dit hostel bleken vooral veel jongens te zitten, twee komend uit de Faroer Eilanden (inw. 40.000). Met een van hen heb ik gisteren en vandaag weer mijn schaakspel getraind en tot nog toe sta ik met 2-1 voor. Vandaag heb ik echter vooral Veliko Tarnovo verkend. Deze hoofdstad van Bulgarije in de Middeleeuwen (voor ongeveer 300 jaar) heeft een indrukwekkend oud fort dat nog steeds 'fier':) overeind staat temidden van de omringende bergen, bossen en de Yantra rivier. De omgeving is erg mooi en ik moet mezelf continu bedwingen om niet teveel foto's te maken. Ik denk daarom dat ik ook de komende dagen in Bulgarije mijzelf nog niet snel zal vervelen en wanneer ik weer genoeg beleefd heb, horen jullie het vanzelf weer.
Salut!!
-
26 September 2006 - 14:30
Inge:
Was weer een lang maar krachtig verhaal! :) Ik heb in de wandelgangen vernomen dat er op 18 november een leuk meisje landt in Rome, misschien een idee om haar op te zoeken? Alleen als je tijd hebt en in de buurt bent natuurlijk..... -
26 September 2006 - 15:55
Bart:
Leuk verhaal weer! Ben benieuwd naar je verdere verhalen over Bulgarije! -
26 September 2006 - 21:22
Hans K:
"Bij de Roemeense grens moesten we (ik en Roemeense student archeologie die bij mij in coupe zat)een half uur wachten" Dit snap ik niet, werd jullie coupé losgekoppeld van de trein. Wat een discriminatie. En nou willen ze Roemenie en Bulgarije ook nog tot de EU toelaten. Het is nog wat. De maxitaxi heet in Rusland overigens Marsjroetka (van marsroute= vaste route). Schudden ze in Bulgarije ja en knikken ze nee? -
27 September 2006 - 08:50
Gijs:
hoi hans, nee, hele trein moest wachten; ik merkte alleen dat ik ineens we getypt had in plaats van ik, en toen heb ik dat er tussen haakjes bijgezet (is verwarrend idd).
In Bulgarije kom je er idd ook achter hoe belangrijk nonverbale communicatie is. Met knikken kom je nergens hier:) -
27 September 2006 - 08:51
Gijs:
hoi hans, nee, hele trein moest wachten; ik merkte alleen dat ik ineens we getypt had in plaats van ik, en toen heb ik dat er tussen haakjes bijgezet (is verwarrend idd).
In Bulgarije kom je er idd ook achter hoe belangrijk nonverbale communicatie is. Met knikken kom je nergens hier:) -
27 September 2006 - 10:06
Robin:
Hee Gijs,
erg leuk om je ervaringen en avonturen iedere keer weer te lezen. Ik volg het allemaal met grote interesse!
Misschien ben ik er wat laat mee, maar ik zag dat je de afgelopen weken (in Oekraïne) nog wat mee hebt gekregen van de oude Sovjet-mentaliteit. Ik moet zeggen, de herkenbaarheid was groot, vooral wat de klantvriendelijkheid betreft ;-) Al met al toch een prachtige ervaring lijkt me?
In ieder geval veel plezier verder in Oost-Europa en ik blijf je natuurlijk op de voet volgen.
Groeten!, Robin -
27 September 2006 - 10:17
Lotje:
He Gijs!!Weer mooi verhaal Gijs..
kan t me helemaal nie voorstellen joh,zo'n verkeerschaos..mooi gevaarlijk!!Wel uitkijken he?!Wil je nogwel tegenkomen in Griekenland!haha
Tot gauw!Ik hoor t wel weer!Ik ga zondag trouwens nog even 5 dagen naar Milaan met Suus!!Gaaf he?!haha xxxLot -
27 September 2006 - 11:32
Benny:
He Gijs, alweer heerlijk om te lezen. Hoe lang doe je er nu over met de trein van Boekrest naar Istanbul?
Volgende week zit ik met een stel geiten van het koor (plus aanhang, dus Ellen gaat gelukkig ook mee, hoewel die ook in hetzelfde koor zingt...) in Marmaris. Lijkt me iets te grote afstand om je ff op te zoeken.....
Ben weer heel benieuwed naar alle foto's. Zijn ze digitaal of vinyl?
Tot lezens maar weer
Ben -
27 September 2006 - 14:53
Will:
Gijs,ik ben blij dat je ook nog het paleis in Sinaia hebt gezien. Daar was ik ook reeds twee keer. Je bent nu in Bulgarije in Veliko Tarnovo, volgens mij de mooiste stad van het land. Als je tijd heb bezoek dan ook de executieheuvel(Tsarenheuvel).Hier dwong de grote veldheer Kaloyan Keizer Boudewijn van Vlaanderen naar beneden te springen waarna hij een pooslater ook gedwongen werd hetzelfde te doen.Verder weet je al genoeg van mij.Laat mij even weten in je antwoorden hoe jij deze stad vind?Laat mij dan ook even weten waneer je in Griekenland ben. Bedankt en een leuke reis. Je artikel was weer goed. Will. -
27 September 2006 - 17:48
Huize Valom Sjilvend:
Hallo Gijs, even (nou ja even)je laatste twee verslagen gelezen.Wegens allerlei toestanden hier ben ik er niet toegekomen.De rust keert langzaam terug, er is ook zoveel gebeurd. Zo te lezen is Roemenie een prachtig land.Je geniet er danook optimaal van. Wij wensen je nog vele mooie momenten toe,nu in Bulgarije, groetjes van ons allen. -
27 September 2006 - 18:40
Hans K:
Vragen aan onze observator/correspondent ter plaatse:
- Zijn Bulgarije en Roemenie EU-rijp en -waardig?
- Leeft de toetreding?
- Worden ze er beter van?
- Worden wij er beter van?
En de meest prangende vraag natuurlijk: wanneer wint Bulgarije het Eurovisie songfestival? -
03 Oktober 2006 - 09:19
Tom:
Gijs, Het blijft mooi om alles te lezen. Had een flinke achterstand in te halen, maar het is me gelukt. Geniet ervan! Groeten -
03 Oktober 2006 - 19:52
Jeroen Canton:
Hee Gijs, wat een enorme verhalen. Zeker leuk om te lezen maar jammer dat je ze niet onder het genot van een biertje aan me kan vertellen. Het is koud in Nederland zonder je! Gelukkig zal ik snel de vleugels uitslaan en naar het oosten trekken.
Groet, Jeroen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
