Eger, Debrecen en Oradea
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Gijs
06 September 2006 | Roemenië, Oradea
En daar waar de meeste mensen in Nederlan inmiddels weer aan werk zijn of opnieuw de schoolboeken zijn ingedoken, gaat mijn reis vrolijk verder:). Ik ben inmiddels aangekomen in Roemenie. Vanuit Kosice ben ik met de trein afgedaald Hongarije in en via Miskolc naar Eger afgereist. Na drie relaxte dagen in deze plaats heb ik via Debrecen gisterenavond uiteindelijk Oradea en dus Roemenie bereikt. Wat een geweldige stad! En wat een verschil met Hongarije en alle landen waar ik tot nog toe gereist heb. Maar goed eerst terug naar vorige week.
Eger
Nadat ik nog twee gezellige dagen in Slowakije in Kosice had doorgebracht met respectievelijk twee, erg grappige, Colombianen die in Hongarije studeerden en die enkele dagen op vakantie waren in Kosice en een Canadees, ben ik vorige week vrijdag op de trein gestapt naar Miskolc in Honmgarije. Aangezien het opnieuw een feestdag was, besloot ik de bussen deze dag maar te mijden, wijzer geworden na mijn trip van Levoca naar Kosice. In Miskolc was het even zoeken naar busterminal van waaruit bussen me naar Eger zouden brengen in het westen, maar toevallig sprak de jongen die ik gevraagd had me te helpen, Nederlands (hij had in Leiden gestudeerd) en met deze gids vond ik al snel de goede weg richting de plek van waaruit de bussen vertrokken. De bosrijke heuvelachtige omgeving van Slowakije had inmiddels plaatsgemaakt voor meer steppeachtige graslanden, maar nog steeds met enkele heuvels. De ideale omgeving voor wijbouw. En daarvoor is Eger ook wereldwijd (onder vinologen)bekend. Veel kleurrijke vierkante apartementen en schilderachtige huisjes kleurden de directe omgeving van de stad. Duidelijk was dat de mensen hier meer te besteden hadden als in Slowakije. Aangekomen in Eger bleek dat ook in de prijzen, deze waren een stuk hoger dan in Slowakije.Ik had de pech dat de scholen die vrijdag weer begonnen waren en de goedkope hostels dus weer waren omgetoverd tot studentenapartementen. Het voordeel van de start van het schooljaar was dat ik in introductie van deze studenten met Eger terechtkwam. Kortom, veel muziek en volksdansen. Ik heb de dagen in Eger, ook door het weer dat eindelijk weer goed was, dus lekker lui doorgebracht. Gekeken naar optredens en lokale volksdansen, gelegen in park en in bankjes in stad, mijn boek over Atilla de Hun lezend. Ook heb ik de burcht van Eger bezocht. Wanneer je een Hongaar vraagt naar Eger zal hij ofwel met wijn komen, ofwel met de slag van Eger, doelend op de confrontatie tussen de Hongaren en de Turken in 1550. 2000 Hongaren moesten zich toen in het kasteel verdedigen tegen 40.000 Turken op oorlogspad. Zij hielden echter stand, mede door ziektes en andere problemen in Turkse kamp en sindsdien is deze slag symbool komen te staan voor Hongaarse patriottisme en eenheid. De Turken slaagden er echter 50 jaar later wel in de stad te veroveren en in de 150 jaar dat ze de stad bezaten, creeerden ze naast moskeeen ook vooral veel baden, waarvan er enkele nog steeds in gebruik werde genomen (Hongaren gek op baden). Eger dus een kleine wijnstad met een mooie mix van culturen.
Debrecen
Maandag ben ik verder getrokken, de beroemde Hongaarse Poesta (steppe) over. Over deze vlakte kwamen in het verleden de stammen uit het Oosten Europa binnenvallen, zoals de Hunnen, de Magyaren (Hongaren) en de Mongolen. Deze steppe is het meest oostelijke onderdeel van het steppegebied dat helemaal doorloopt tot in Mongolie (8000 km breedte). Vanuit de trein verdwenen dus al snel de heuvels die rond Eger nog te vinden waren en was de horizon een rechte lijn met gras en wat bomen. De trein stopte soms midden in deze grasvelden, en er was niets te vinden behalve de naam van de treinstop. De hele route oostwaarts ben ik geen snelweg tegengekomen, alleen voor de oversteek van de Tisla rivier en het moerrasgebied daaromheen, moest het spoor een onnatuurlijke route volgen. Wanneer de trein ook maar in zicht kwam van een huis, blies de machinist weer enthousiast op de stoomfluit bij wijze van groet. Opmerkelijk was ook de harde wind die over deze steppe waaide. Het gras werd bijna voortdurend platgedrukt tegen de grond door de sterke wind. Het blijkt echter normaal te zijn in deze gebieden dat in de zomer er een sterke wind waait.
Na een mooie rit door niemandsland kwamen uiteindelijk de grote witte flats in zicht. In tegenstelling tot Eger, waar van deze communistische erfenis niets meer terug te vinden was, zag je in Debrecen dat men nog niet vrij was van dit verleden. Debrecen is op een na grootste stad van Hongarije met 250.000 inwoners. Opmerkelijk genoeg stond de stad niet in DE reisgids (lonely planet), dus ik ws benieuwd zelf te ontdekken waarom men deze stad had overgeslagen. Aangezien mijn trein naar Oradea pas de volgend dag om 4 uur smiddags ging, had ik overdag genoeg tijd om de stad te verkennen. De dag van aankomst heb ik, uitgezonderd een korte wandeling door centrum niet veel meer gedaan.
De dag erna heb ik mijn bagage bij tourist service gedumpt en ben richting het noorden van de stad gelopen. Daar was een uitgebreid park te vinden en in het midden daarvan de universiteit. Aangezien het weer opnieuw heerlijk was, heb ik in het park opnieuw veel gelegen en gelezen, en heb ik slechs even een kijkje genomen op universiteit. Het hoofdgebouw was gloednieuw en je kon de verf nog ruiken. Sowieso leek er veel veranderd te zijn de laatste jaren in deze stad, aangezien veel nieuw en modern oogde. Na dit rustige dagje aan het einde van de middag dus met trein via tussenstop richting Roemenie vertrokken. Na zo veel verhalen over het land was ik toch wel erg benieuwd om het met eigen ogen te aanschouwen.
Oradea
Al snel na de grensovergang, die soepel en snel verliep, ook omdat ik met Zwisterse jongen aan de praat was geraakt, die ongeveer zelfde route als ik volgde, kwamen al snel de verschillen met Hongarije aan licht. LInks en rechts van spoor zwerfafval, veel zwerfafval en soms mensen die leefden tussen dit zwerfafval, met een klein vuurtje waaromheen ze zaten. Ik vermelde al eerder in mijn stuk over Slowakije over de slechts sociale positie van zigeuners, maar dit werd nu, al enkele kilometers over de grend meteen duidelijk. Toen om tien voor half 7 bereikten we een station, echter ik zou pas om tien voor half 8 mijn station bereiken. Het bleek station Oradea. Ik nam vlug afscheid van Zwitser en sprong trein uit. Roemenie blijkt dus idd uur voor te liggen op ons.
Wat ik op station zag was al zo anders dan dat ik tot nog toe had gezien. Geen blaadje verf meer op de muren, alles grijs en met scheuren. Een grote betonmassa, met her en der wat rondhangende, ongeinteresseerde mensen en een enkele magazinverkoper. Ik liep de hal door en kwam buiten. Ik was nu, met mijn rugzak, de prooi en tientallen taxichauffeurs waren de jagers. Hoewel ik de eerste verzoeken afwimpelde, kwam ik toch al snel met een van hen aan praat. Hoewel ik al enkele Roemeense Leis had, wist ik niet meer wat de precieze waarde was van de munt..Erg link met taxichaufeurs om je heen die je doodgooien met bedragen. Ik werd gered door Roemeense, Engelssprekende vrouw die me vroeg of ze me kon helpen. Ik, al eerder gevraagd welke richting centrum was, vroeg hoe ver het lopen was naar dit centrum. Bleek 15 minuten te zijn, dus toen was keuze snel gemaakt en de keuze was gratis. De vrouw bij weglopen zei nog "they (wijzend naar taxichauffeurs die hun prooi voor de dag zagen verdwijnen) are gonna kill me":)
Zo ben ik al lopende centrum ingegaan. De vervallen huizen, hotels en 19de eeuwse gebouwen tijdens zonsondergang gadeslaand. Het was allemaal erg mooi. Mooiste zicht was toen ik rivier overstak in centrum en daar in het midden van de rivier een man, tot zij knieen in water, zag vissen. Met de vergane oude gebouwen op de achtergrond en het laatste restje zonlicht va de dag kon er nauwelijks een meer Romantisch beeld mogelijk zijn dat de stad typeerde. Op zoek naar mijn hotel zag ik, iets meer buiten het centrum aanbeland, ook weer enkele zigeunerkinderen naakt spelen op straat. Even verder waren wat oudere kinderen op pleintje aan voetballen en gezien het lawaai ontbrak het hen aan een neutrale scheidsrechter. Ook heel veel zwerfhonden en katten, die vooral snachts van zich laten horen.
Het hotel bleek duurder dan verwacht, maar aangezien het buiten als donker was, besloot ik het maar te nemen voor twee nachten. De service maakte een hoop goed: mijn rugzak werd naar kamer gedragen, satelliettelevisie, eigen douche en wc, live roemeense muziek in restaurant (zingende man met keyboard, soort Louis Armstrong in combinatie met Roemeense volksmuziek), ontbijt en vriendelijke service..
Vandaag heb ik na ochtendwandeling -waarbij op sommige plaatsen nog de brand en alcohollucht hing van kleine brandhaarden en lege flessen met spiritus?! goedkope alcohol in iedergeval- mijn ticket geboekt richting Maramures, het armste gedeelte van Roemenie en waar de bevolking nog steeds leeft van het land en zich niets aantrekt van de moderniteit (wordt gezegd:)). Ik ben zeer benieuwd, maar als het aansluit bij mijn Roemenie-ervaringen tot nu komt het helemaal goed. Ik ga weer, want ik wil natuurlijk deze stad ook nog even goed bekijken. Groeten vanuit een zeer Romantisch ogend Roemenie
Eger
Nadat ik nog twee gezellige dagen in Slowakije in Kosice had doorgebracht met respectievelijk twee, erg grappige, Colombianen die in Hongarije studeerden en die enkele dagen op vakantie waren in Kosice en een Canadees, ben ik vorige week vrijdag op de trein gestapt naar Miskolc in Honmgarije. Aangezien het opnieuw een feestdag was, besloot ik de bussen deze dag maar te mijden, wijzer geworden na mijn trip van Levoca naar Kosice. In Miskolc was het even zoeken naar busterminal van waaruit bussen me naar Eger zouden brengen in het westen, maar toevallig sprak de jongen die ik gevraagd had me te helpen, Nederlands (hij had in Leiden gestudeerd) en met deze gids vond ik al snel de goede weg richting de plek van waaruit de bussen vertrokken. De bosrijke heuvelachtige omgeving van Slowakije had inmiddels plaatsgemaakt voor meer steppeachtige graslanden, maar nog steeds met enkele heuvels. De ideale omgeving voor wijbouw. En daarvoor is Eger ook wereldwijd (onder vinologen)bekend. Veel kleurrijke vierkante apartementen en schilderachtige huisjes kleurden de directe omgeving van de stad. Duidelijk was dat de mensen hier meer te besteden hadden als in Slowakije. Aangekomen in Eger bleek dat ook in de prijzen, deze waren een stuk hoger dan in Slowakije.Ik had de pech dat de scholen die vrijdag weer begonnen waren en de goedkope hostels dus weer waren omgetoverd tot studentenapartementen. Het voordeel van de start van het schooljaar was dat ik in introductie van deze studenten met Eger terechtkwam. Kortom, veel muziek en volksdansen. Ik heb de dagen in Eger, ook door het weer dat eindelijk weer goed was, dus lekker lui doorgebracht. Gekeken naar optredens en lokale volksdansen, gelegen in park en in bankjes in stad, mijn boek over Atilla de Hun lezend. Ook heb ik de burcht van Eger bezocht. Wanneer je een Hongaar vraagt naar Eger zal hij ofwel met wijn komen, ofwel met de slag van Eger, doelend op de confrontatie tussen de Hongaren en de Turken in 1550. 2000 Hongaren moesten zich toen in het kasteel verdedigen tegen 40.000 Turken op oorlogspad. Zij hielden echter stand, mede door ziektes en andere problemen in Turkse kamp en sindsdien is deze slag symbool komen te staan voor Hongaarse patriottisme en eenheid. De Turken slaagden er echter 50 jaar later wel in de stad te veroveren en in de 150 jaar dat ze de stad bezaten, creeerden ze naast moskeeen ook vooral veel baden, waarvan er enkele nog steeds in gebruik werde genomen (Hongaren gek op baden). Eger dus een kleine wijnstad met een mooie mix van culturen.
Debrecen
Maandag ben ik verder getrokken, de beroemde Hongaarse Poesta (steppe) over. Over deze vlakte kwamen in het verleden de stammen uit het Oosten Europa binnenvallen, zoals de Hunnen, de Magyaren (Hongaren) en de Mongolen. Deze steppe is het meest oostelijke onderdeel van het steppegebied dat helemaal doorloopt tot in Mongolie (8000 km breedte). Vanuit de trein verdwenen dus al snel de heuvels die rond Eger nog te vinden waren en was de horizon een rechte lijn met gras en wat bomen. De trein stopte soms midden in deze grasvelden, en er was niets te vinden behalve de naam van de treinstop. De hele route oostwaarts ben ik geen snelweg tegengekomen, alleen voor de oversteek van de Tisla rivier en het moerrasgebied daaromheen, moest het spoor een onnatuurlijke route volgen. Wanneer de trein ook maar in zicht kwam van een huis, blies de machinist weer enthousiast op de stoomfluit bij wijze van groet. Opmerkelijk was ook de harde wind die over deze steppe waaide. Het gras werd bijna voortdurend platgedrukt tegen de grond door de sterke wind. Het blijkt echter normaal te zijn in deze gebieden dat in de zomer er een sterke wind waait.
Na een mooie rit door niemandsland kwamen uiteindelijk de grote witte flats in zicht. In tegenstelling tot Eger, waar van deze communistische erfenis niets meer terug te vinden was, zag je in Debrecen dat men nog niet vrij was van dit verleden. Debrecen is op een na grootste stad van Hongarije met 250.000 inwoners. Opmerkelijk genoeg stond de stad niet in DE reisgids (lonely planet), dus ik ws benieuwd zelf te ontdekken waarom men deze stad had overgeslagen. Aangezien mijn trein naar Oradea pas de volgend dag om 4 uur smiddags ging, had ik overdag genoeg tijd om de stad te verkennen. De dag van aankomst heb ik, uitgezonderd een korte wandeling door centrum niet veel meer gedaan.
De dag erna heb ik mijn bagage bij tourist service gedumpt en ben richting het noorden van de stad gelopen. Daar was een uitgebreid park te vinden en in het midden daarvan de universiteit. Aangezien het weer opnieuw heerlijk was, heb ik in het park opnieuw veel gelegen en gelezen, en heb ik slechs even een kijkje genomen op universiteit. Het hoofdgebouw was gloednieuw en je kon de verf nog ruiken. Sowieso leek er veel veranderd te zijn de laatste jaren in deze stad, aangezien veel nieuw en modern oogde. Na dit rustige dagje aan het einde van de middag dus met trein via tussenstop richting Roemenie vertrokken. Na zo veel verhalen over het land was ik toch wel erg benieuwd om het met eigen ogen te aanschouwen.
Oradea
Al snel na de grensovergang, die soepel en snel verliep, ook omdat ik met Zwisterse jongen aan de praat was geraakt, die ongeveer zelfde route als ik volgde, kwamen al snel de verschillen met Hongarije aan licht. LInks en rechts van spoor zwerfafval, veel zwerfafval en soms mensen die leefden tussen dit zwerfafval, met een klein vuurtje waaromheen ze zaten. Ik vermelde al eerder in mijn stuk over Slowakije over de slechts sociale positie van zigeuners, maar dit werd nu, al enkele kilometers over de grend meteen duidelijk. Toen om tien voor half 7 bereikten we een station, echter ik zou pas om tien voor half 8 mijn station bereiken. Het bleek station Oradea. Ik nam vlug afscheid van Zwitser en sprong trein uit. Roemenie blijkt dus idd uur voor te liggen op ons.
Wat ik op station zag was al zo anders dan dat ik tot nog toe had gezien. Geen blaadje verf meer op de muren, alles grijs en met scheuren. Een grote betonmassa, met her en der wat rondhangende, ongeinteresseerde mensen en een enkele magazinverkoper. Ik liep de hal door en kwam buiten. Ik was nu, met mijn rugzak, de prooi en tientallen taxichauffeurs waren de jagers. Hoewel ik de eerste verzoeken afwimpelde, kwam ik toch al snel met een van hen aan praat. Hoewel ik al enkele Roemeense Leis had, wist ik niet meer wat de precieze waarde was van de munt..Erg link met taxichaufeurs om je heen die je doodgooien met bedragen. Ik werd gered door Roemeense, Engelssprekende vrouw die me vroeg of ze me kon helpen. Ik, al eerder gevraagd welke richting centrum was, vroeg hoe ver het lopen was naar dit centrum. Bleek 15 minuten te zijn, dus toen was keuze snel gemaakt en de keuze was gratis. De vrouw bij weglopen zei nog "they (wijzend naar taxichauffeurs die hun prooi voor de dag zagen verdwijnen) are gonna kill me":)
Zo ben ik al lopende centrum ingegaan. De vervallen huizen, hotels en 19de eeuwse gebouwen tijdens zonsondergang gadeslaand. Het was allemaal erg mooi. Mooiste zicht was toen ik rivier overstak in centrum en daar in het midden van de rivier een man, tot zij knieen in water, zag vissen. Met de vergane oude gebouwen op de achtergrond en het laatste restje zonlicht va de dag kon er nauwelijks een meer Romantisch beeld mogelijk zijn dat de stad typeerde. Op zoek naar mijn hotel zag ik, iets meer buiten het centrum aanbeland, ook weer enkele zigeunerkinderen naakt spelen op straat. Even verder waren wat oudere kinderen op pleintje aan voetballen en gezien het lawaai ontbrak het hen aan een neutrale scheidsrechter. Ook heel veel zwerfhonden en katten, die vooral snachts van zich laten horen.
Het hotel bleek duurder dan verwacht, maar aangezien het buiten als donker was, besloot ik het maar te nemen voor twee nachten. De service maakte een hoop goed: mijn rugzak werd naar kamer gedragen, satelliettelevisie, eigen douche en wc, live roemeense muziek in restaurant (zingende man met keyboard, soort Louis Armstrong in combinatie met Roemeense volksmuziek), ontbijt en vriendelijke service..
Vandaag heb ik na ochtendwandeling -waarbij op sommige plaatsen nog de brand en alcohollucht hing van kleine brandhaarden en lege flessen met spiritus?! goedkope alcohol in iedergeval- mijn ticket geboekt richting Maramures, het armste gedeelte van Roemenie en waar de bevolking nog steeds leeft van het land en zich niets aantrekt van de moderniteit (wordt gezegd:)). Ik ben zeer benieuwd, maar als het aansluit bij mijn Roemenie-ervaringen tot nu komt het helemaal goed. Ik ga weer, want ik wil natuurlijk deze stad ook nog even goed bekijken. Groeten vanuit een zeer Romantisch ogend Roemenie
-
06 September 2006 - 11:13
Pap:
Hallo Gijs, weer een mooi verslag. Het weer in nederland is ook weer even beter,Ik zie geen kans om om je een week te vergezellen omdat ik het schilderwerk af wil hebben,maar ik heb nog vrije dagen genoeg wie weet later. Groeten pap -
06 September 2006 - 15:00
Will:
Hallo Gijs, Je bent nu in een van de boeienste gedeelten van Roemenie. Ik was daar ook in mijn tijd. Natuurlijk is het nu heel anders dan toen.Heb je mijn tips gelezen in het vorige verslag? Fijne en boeiende reis,Will. -
06 September 2006 - 16:01
Inge:
Poeh, om jaloers van te worden! Maar ik vind het bijzonder vervelend dat je effe tussendoor meld dat iedereen alweer aan het werk is of naar school gaat. Wacht maar totdat jij zo direct hard moet gaan werken en niet meer zoveel dagen vrij hebt! :p
Kus Inge -
06 September 2006 - 19:25
Benny:
He Gijs,
Net als het vorige verslag is ook dit verslag weer d emoeite waard om ff door te spitten. Volgens mij hou je steeds meer tijd over om te schrijven, want de verhalen worden steeds langer en "kleurrijker". Houwen zo!
Benieuwd naar het volgende epos.
Ben -
07 September 2006 - 14:44
Will:
Gijs,Dit verhaal vind ik weer steengoed. Let in de Maramures en de Borsaop de mensen. Die liepen in mijn tijd veelal in klederdracht. Bezoek de kleine kerkjes met de zeer mooie ikonen die buiten op de muren zijn geschilderd. Zoals ik je al eens zei, was ik in het geboortehuis van de Roemeense schrijver George Cosbuc in die streek. jeontvangt binnenkort nog een E Mail van mij.Laat eens iets persoonlijks van je horen. Een fijne reis verder,Will. -
07 September 2006 - 15:24
Lotje:
Zo te horen heel mooi allemaal!!leuk man..en over het nederland is weer aan t werk..Ik ben nog nie weggeweest,dus ik mag lekker nog..naar jou toe!!kan ik eindelijk ns wat zien!!
Tot gauw weer broertje!Veel plezier nog in Roemenie!xXxLot -
07 September 2006 - 15:33
Mam:
Ha
Wat ik mij afvroeg: Wat krijg je als reiziger mee van het nieuws in de wereld? (niet dat er zoveel speelt).
We zijn hard op zoek naar een onderkomen in Peloponnesos.
Blijf goed op jezelf passen. Juist nu je zo geniet.
Liefs mam -
08 September 2006 - 14:35
Jan:
Heej Gijs hoeisy nu? Baal je nog niet dat je de kermis hebt gemist :P. Maar volgend jaar doen we hem wel goed over. Mooi reisverslag trouwens en nog veel plezier de rest van je reisavontuur. We drinken er weer een samen als je bent wedergekeerd in Nederland, tot dan....
Cheers Jan -
08 September 2006 - 18:24
Fred En Anita:
Hoihoi,
Ben nu toch benieuwd waarom Debrecen niet in Lonely Planet stond of was er niets meer dan het park?
Ook wij horen nog bij de gelukkigen, want over 1 week krijgen wij nog vakantie...
Veel plezier!
P.s. wij hebben geen tips voor je... -
09 September 2006 - 09:49
Will:
Hoi Gijs, Bedankt voor je tip. Ik zal het internet niet te veel gebruiken omdat dat waarschijnlijk voor jou te duur wordt. Ik wilde jou in mijn laatste internetbericht even vertellen dat ik een kennis heb in de Eifel die redacteur is van de twee grootste dagbladen van de Eifel. Misschien kun je daar je verhalen kwijt want ik vind ze steengoed. je zult ze dan ev. iets moeten bewerken. Zal ik eens contact met deze man zoeken? geef me dan maar antwoord via je gewone verslagen en/of groet. Goede reis naar de Maramures en de Borsa waar de mensen waarschijnlijk nog in klederdracht lopen en waar ook in de buurt het geboortehuis staat van George Cosbuc zoals ik je schreef. Fijne reis, Will.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
