Dresden en Konigstein
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Gijs
01 Augustus 2006 | Duitsland, Dresden
Hallo allemaal,
wat een leuke reacties allemaal!!Elke keer als ik op het internet ben, zijn er weer 5 nieuwe reacties:). Sinds het laatste verslag heb ik weer een hoop gezien en mensen ontmoet. De vorige week heb ik tot en met vrijdag grotendeels doorgebracht met Inge en schoonfamilie. Hoewel de temperaturen opliepen tot abnormale waarden, slaagden we er toch in veel te doen in korte tijd. De Limburgse gastvrijheid die ik, na eerder een gezellig weekendje in Sjilvend doorgebracht te hebben, opnieuw ontving van Simone, Inges ouders en fam was grandioos. Nogmaals bedankt hiervoor!!! Alleen jammer dat Simone steeds van mij won met die spelletjes, maar ik krijg vast nog wel eens een herkansing van haar;)
Helaas kwam vorige week vrijdag een einde aan deze geyellige periode. Inge en co trokken weer terug naar het Limburgse land, mijn weg terug naar huis duurt echter nog wat langer dus moesten we afscheid nemen. Bah, bah...en ook nog eens op station. Hoewel ik niet op de trein gewacht heb die haar van me weg zou nemen, viel het desalniettemin zeer zwaar. De rest van de middag heb ik alleen in park doorgebracht en nam ik mij voor zo snel mogelijk Berlijn te verlaten en naar Dresden verder te reizen...Zo ver kwam het uiteindelijk nog niet, pas op zondag ging ik naar Dresden.
Vrijdagavond liep ik naar mijn hotelkamer(a 10 euro per nacht, die ik deelde met 20 andere mensen) en liep tegen 2 Amerikanen aan. Beiden verbleven maar kort in berlijn en hadden nauwelijks nog geld om te eten. Toen ik melding maakte van een cafe waar je met 1 euro inleg een glas krijgt, een maaltijd kan eten en waar je daarna zoveel (wijn) kan drinken als je wilt, waarna je ten slotte betaald wat jij voelt dat je uitgegeven hebt, hadden ze toch ineens zin om de stad in te gaan.
Inge (of iemand van jou familie) had op de KRO citytrips vernomen dat dit cafe bestond en woensdag besloten Ralf, Wendy, Inge en ik dit cafe eens uit te proberen. Het bleek een doorslaand succes en elke avond sindsdien ben ik naar dit cafe gegaan/dan wel cafe 50 meter verderop met zelfde concept. Formule cafe: zorg voor derdehands meubilair en derdehands kunstenaars om het interieur vorm te geven. Vind wat glazen en koop massaal wijn op bij de groothandel. Plaats cafe daarna in wijk met niet teveel armoedzaaiers- studenten zaten er vooral- en er valt best nog een slaatje uit te slaan.
Zodoende ben ik in het cafe met Rachel en Darren (Amerikanen) mijn verdriet gaan verdrinken. Hun hadden soortgelijke verhalen, maar naarmate avond vorderde werd het toch nog gezellig. Zo gezellig dat ik de dag erna voor koos om nog een dagje langer in Berlijn te blijven en dus pas zondag naar Dresden af te reizen. Darren leefde in Noorden van de VS en hij lifte zich een weg van Bratislava naar uiteindelijk Londen over twee weken. OOk wilde hij binnen deze tijd nog Spanje bezoeken, el lag dat niet geheel op route. Om dit te bereiken had hij nog 300 dollar. Voor hem was dit alles een hele belevenis, omdat in de regio waar hij vandaan komt dus nooit iets gebeurd. Paintball, expirimenteren met chemische stoffen, alcohol e.d. en wapens verzamelen is het voornaamste wat hij doet, en o ja, zijn haar laten groeien, inclusief baard. Hij gaat na vakantie aan lerarenopleiding beginnen, maar maakt zich daar in zoverre zorgen over dat hij tijdens zijn schoolperiode regelmatig ruzie had met leraren en de kans dus bestaat dat hij deze weer opnieuw tegenkomt. Hij had nog 7 kleinere broetjes en zusjes, van wie 5 geadopteerd en had zeer gelovige ouders. Hemzelf leek het allemaal weinig te doen, eerder maakte hij zich druk over dat zijn wijnglas goed gevuld was:)
Rachel was van andere komaf, iets ouder en had al wat meer gereisd. Ook had ze een jaar in Afrika doorgebracht om daar stage te lopen bij logistieke hulpverlening. Zij wachtte in Berlijn op haar Duitse vriendje, iemand die ze had leren kennen omdat hij in die internationale hulpverlening werkte, en samen zouden ze een week op vakantie gaan in de Baltische staten. Daarna moest ze weer terug naar Amerika om haar Master diploma te halen en tegelijkertijd om werk te zoeken.
Met haar ging ik zaterdagmiddag naar park om beetje verkoeling te zoeken, te lezen, muziek te luisteren en eendjes brood te geven.
Zondag afscheid genomen van de Amerikaantjes en naar Dresden verkast. Hier zit ik nu al drie dagen en blijf er nog tot morgen. Zondagavond korte stadswandeling gemaakt en veel pracht Saxische pracht gezien in de vorm van kastelen en stadburchten. Wel vrioeg naar bed gegaan omdat ik dag ervoor maar 4 uur had geslapen in Berlijn. Gisteren ben ik naar Koningstein gegaan. Dit is een plaats aan de Elbe, op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat er een burcht is gebouwd op 150 meter boven de stad en die het saxische rijk al eeuwen heeft beschermd tegen indringers vanuit Tsechie. In het gebied dat Saxisch Zwitserland wordet genoemd stroomt de Elbe als een smal riviertje tussen de bergen en rotsen door. Op een zo´n berg met rotsplateau hebben ze 600 jaar geleden ook nog eens een muur gebouwd, waardoor een vesting ontstond die zo goed als onneembaar was. Het uitzicht vanuit deze burcht op de regio was prachtig en als goed ik kan dat later op fotos nog worden gezien. De weg naarboven toe was minder..Het was een dik half uur klimmen. Tijdens deze tocht kwam ik Lei tegen. Chinees meisje die ook dacht dat de weg ernaartoe met bus zonde van geld was. Zij was in Duitsland om iets met toerisme te gaan studeren, maar precies wist ze het nog niet. Ook sprak ze nauwelijks Duits en helemaal geen Engels, wat het praten er niet makkelijker op maakte. Met haar schloB koningstein bekeken en daarna alleen verder gegaan naar dorpje in de buurt, waar je prachtige uitzichten over de regio moest hebben. Ik daarheen..en opnieuw die ***heuvels omhoog gelopen, zonder dat ik precies wist of ik ergens heenliep, laat staan een mooi uitzichtpunt. Toch maar verder gegaan en uiteindelijk kwam ik terecht bij iets wat erop wees dat ik uitzichtpunt naderde(ik zag alleen maar bomen om me heen)..Ik nog verder omhoog en kwam uit bij van die verticale stenen bovenop heuvel, maar nog tussen de bomen. Uieindelijk kwam ik boven bomen uit en was ik al die moeite ineens vergeten. Ik had een uitzicht over de hele regio, en kon aan alle kanten minstens 30 km ver kijken! Tsjechie kon ik in het zuiden zien (nog grotere bergen) en aan de andere kant kon ik de Elbe naar Dresden zien stromen..echt prachtig. Ik was ook de enige die daarboven te vinden was, dus dat gaf heerlijk vrij gevoel. Toen maar ff pap gebeld, leek me dat ik wel bereik moest hebben en ff verteld wat ik afgelopen dagen zoal had gedaan. Hoewel ik nog best langer daarboven had willen blijven zitten en genieten, zag ik in de verte onweer naderen, en aangezien ik me toch op hoogste punt van de regio bevond besloot ik maar niet af te wachten of de dondergoden mij goed gezind waren. Ik hele eind weer naar beneden en uiteindelijk, na geslaagde dag, weer terug naar Dresden. Savonds nog even stad in, maar de maandagavond bleek niet de uitgaansavond te zijn van de oostduiters. Vroeg terug naar bedje, waar ik nu in mijn eentje op kamer lig. De prijs is wel dubbel zo duur, maar aangeyien Polen de volgende bestemming is, kan ik het me verloorloven nu iets meer uit te geven.(ook waren ergeen kamer onder 18.50 in dit jeugdhotel)
Vandaag spierpijn en in park gelezen. En nu dus internet al een uur.Ik denk dat ik voor voorlopig weer genoeg geschreven heb, dus volgende verslag zal vanuit Polen komen.
Tot dan!!
wat een leuke reacties allemaal!!Elke keer als ik op het internet ben, zijn er weer 5 nieuwe reacties:). Sinds het laatste verslag heb ik weer een hoop gezien en mensen ontmoet. De vorige week heb ik tot en met vrijdag grotendeels doorgebracht met Inge en schoonfamilie. Hoewel de temperaturen opliepen tot abnormale waarden, slaagden we er toch in veel te doen in korte tijd. De Limburgse gastvrijheid die ik, na eerder een gezellig weekendje in Sjilvend doorgebracht te hebben, opnieuw ontving van Simone, Inges ouders en fam was grandioos. Nogmaals bedankt hiervoor!!! Alleen jammer dat Simone steeds van mij won met die spelletjes, maar ik krijg vast nog wel eens een herkansing van haar;)
Helaas kwam vorige week vrijdag een einde aan deze geyellige periode. Inge en co trokken weer terug naar het Limburgse land, mijn weg terug naar huis duurt echter nog wat langer dus moesten we afscheid nemen. Bah, bah...en ook nog eens op station. Hoewel ik niet op de trein gewacht heb die haar van me weg zou nemen, viel het desalniettemin zeer zwaar. De rest van de middag heb ik alleen in park doorgebracht en nam ik mij voor zo snel mogelijk Berlijn te verlaten en naar Dresden verder te reizen...Zo ver kwam het uiteindelijk nog niet, pas op zondag ging ik naar Dresden.
Vrijdagavond liep ik naar mijn hotelkamer(a 10 euro per nacht, die ik deelde met 20 andere mensen) en liep tegen 2 Amerikanen aan. Beiden verbleven maar kort in berlijn en hadden nauwelijks nog geld om te eten. Toen ik melding maakte van een cafe waar je met 1 euro inleg een glas krijgt, een maaltijd kan eten en waar je daarna zoveel (wijn) kan drinken als je wilt, waarna je ten slotte betaald wat jij voelt dat je uitgegeven hebt, hadden ze toch ineens zin om de stad in te gaan.
Inge (of iemand van jou familie) had op de KRO citytrips vernomen dat dit cafe bestond en woensdag besloten Ralf, Wendy, Inge en ik dit cafe eens uit te proberen. Het bleek een doorslaand succes en elke avond sindsdien ben ik naar dit cafe gegaan/dan wel cafe 50 meter verderop met zelfde concept. Formule cafe: zorg voor derdehands meubilair en derdehands kunstenaars om het interieur vorm te geven. Vind wat glazen en koop massaal wijn op bij de groothandel. Plaats cafe daarna in wijk met niet teveel armoedzaaiers- studenten zaten er vooral- en er valt best nog een slaatje uit te slaan.
Zodoende ben ik in het cafe met Rachel en Darren (Amerikanen) mijn verdriet gaan verdrinken. Hun hadden soortgelijke verhalen, maar naarmate avond vorderde werd het toch nog gezellig. Zo gezellig dat ik de dag erna voor koos om nog een dagje langer in Berlijn te blijven en dus pas zondag naar Dresden af te reizen. Darren leefde in Noorden van de VS en hij lifte zich een weg van Bratislava naar uiteindelijk Londen over twee weken. OOk wilde hij binnen deze tijd nog Spanje bezoeken, el lag dat niet geheel op route. Om dit te bereiken had hij nog 300 dollar. Voor hem was dit alles een hele belevenis, omdat in de regio waar hij vandaan komt dus nooit iets gebeurd. Paintball, expirimenteren met chemische stoffen, alcohol e.d. en wapens verzamelen is het voornaamste wat hij doet, en o ja, zijn haar laten groeien, inclusief baard. Hij gaat na vakantie aan lerarenopleiding beginnen, maar maakt zich daar in zoverre zorgen over dat hij tijdens zijn schoolperiode regelmatig ruzie had met leraren en de kans dus bestaat dat hij deze weer opnieuw tegenkomt. Hij had nog 7 kleinere broetjes en zusjes, van wie 5 geadopteerd en had zeer gelovige ouders. Hemzelf leek het allemaal weinig te doen, eerder maakte hij zich druk over dat zijn wijnglas goed gevuld was:)
Rachel was van andere komaf, iets ouder en had al wat meer gereisd. Ook had ze een jaar in Afrika doorgebracht om daar stage te lopen bij logistieke hulpverlening. Zij wachtte in Berlijn op haar Duitse vriendje, iemand die ze had leren kennen omdat hij in die internationale hulpverlening werkte, en samen zouden ze een week op vakantie gaan in de Baltische staten. Daarna moest ze weer terug naar Amerika om haar Master diploma te halen en tegelijkertijd om werk te zoeken.
Met haar ging ik zaterdagmiddag naar park om beetje verkoeling te zoeken, te lezen, muziek te luisteren en eendjes brood te geven.
Zondag afscheid genomen van de Amerikaantjes en naar Dresden verkast. Hier zit ik nu al drie dagen en blijf er nog tot morgen. Zondagavond korte stadswandeling gemaakt en veel pracht Saxische pracht gezien in de vorm van kastelen en stadburchten. Wel vrioeg naar bed gegaan omdat ik dag ervoor maar 4 uur had geslapen in Berlijn. Gisteren ben ik naar Koningstein gegaan. Dit is een plaats aan de Elbe, op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat er een burcht is gebouwd op 150 meter boven de stad en die het saxische rijk al eeuwen heeft beschermd tegen indringers vanuit Tsechie. In het gebied dat Saxisch Zwitserland wordet genoemd stroomt de Elbe als een smal riviertje tussen de bergen en rotsen door. Op een zo´n berg met rotsplateau hebben ze 600 jaar geleden ook nog eens een muur gebouwd, waardoor een vesting ontstond die zo goed als onneembaar was. Het uitzicht vanuit deze burcht op de regio was prachtig en als goed ik kan dat later op fotos nog worden gezien. De weg naarboven toe was minder..Het was een dik half uur klimmen. Tijdens deze tocht kwam ik Lei tegen. Chinees meisje die ook dacht dat de weg ernaartoe met bus zonde van geld was. Zij was in Duitsland om iets met toerisme te gaan studeren, maar precies wist ze het nog niet. Ook sprak ze nauwelijks Duits en helemaal geen Engels, wat het praten er niet makkelijker op maakte. Met haar schloB koningstein bekeken en daarna alleen verder gegaan naar dorpje in de buurt, waar je prachtige uitzichten over de regio moest hebben. Ik daarheen..en opnieuw die ***heuvels omhoog gelopen, zonder dat ik precies wist of ik ergens heenliep, laat staan een mooi uitzichtpunt. Toch maar verder gegaan en uiteindelijk kwam ik terecht bij iets wat erop wees dat ik uitzichtpunt naderde(ik zag alleen maar bomen om me heen)..Ik nog verder omhoog en kwam uit bij van die verticale stenen bovenop heuvel, maar nog tussen de bomen. Uieindelijk kwam ik boven bomen uit en was ik al die moeite ineens vergeten. Ik had een uitzicht over de hele regio, en kon aan alle kanten minstens 30 km ver kijken! Tsjechie kon ik in het zuiden zien (nog grotere bergen) en aan de andere kant kon ik de Elbe naar Dresden zien stromen..echt prachtig. Ik was ook de enige die daarboven te vinden was, dus dat gaf heerlijk vrij gevoel. Toen maar ff pap gebeld, leek me dat ik wel bereik moest hebben en ff verteld wat ik afgelopen dagen zoal had gedaan. Hoewel ik nog best langer daarboven had willen blijven zitten en genieten, zag ik in de verte onweer naderen, en aangezien ik me toch op hoogste punt van de regio bevond besloot ik maar niet af te wachten of de dondergoden mij goed gezind waren. Ik hele eind weer naar beneden en uiteindelijk, na geslaagde dag, weer terug naar Dresden. Savonds nog even stad in, maar de maandagavond bleek niet de uitgaansavond te zijn van de oostduiters. Vroeg terug naar bedje, waar ik nu in mijn eentje op kamer lig. De prijs is wel dubbel zo duur, maar aangeyien Polen de volgende bestemming is, kan ik het me verloorloven nu iets meer uit te geven.(ook waren ergeen kamer onder 18.50 in dit jeugdhotel)
Vandaag spierpijn en in park gelezen. En nu dus internet al een uur.Ik denk dat ik voor voorlopig weer genoeg geschreven heb, dus volgende verslag zal vanuit Polen komen.
Tot dan!!
-
01 Augustus 2006 - 14:09
Bart:
Klinkt goed! Ben benieuwd naar je Poolse avonturen...veel plezier nog! -
01 Augustus 2006 - 15:29
Inge:
Ik zie dat het 1 euro café een doorslaand succes aan 't worden is, haha! Veel plezier in Polen en ben zwaar jaloers op je....Tot snel!
Kus Inge -
01 Augustus 2006 - 16:36
Lotje:
Hé Broertje!Zo te zien vermaak je je nog prima!!Had natuurlijk ook niet anders verwacht!Ben zo benieuwd naar de foto's! :-D en ook ik ben benieuwd naar je poolse avonturen!!Hoop snel weer meer te lezen van je verslagen!!Echt leuk om zo op de hoogte te worden gehouden over al je belevenissen:-)
Liefs,xxxlotje -
01 Augustus 2006 - 17:35
Www.hotmail.com:
will van de poll @hotmail.com -
01 Augustus 2006 - 20:04
Jan-Hein:
Dat is nog eens een reisverlsag :P, jij vermaakt je wel! Ook leuk om even een stel Amerikanen te ontmoeten, zo te lezen waren het wel gasten met een interessante achtergrond haha.
Leuk ook dat je Tsjechie kon zien na je *** klimtocht, Martijn en ik vertrekken de 14e naar Praag. We hebben dan ook een auto, dus kun je een stuk meereizen (ik zie je al grijnzen... ;-)
PS ik zie jou al duits praten tegen een chinees meisje lol -
01 Augustus 2006 - 22:24
Hans K:
Ook vanaf de Donjon of van de eusebuis kun je al gauw 30 km ver kijken hoor. En wat moet ik me voorstellen bij een hotelkamertje wat je deelt met 20 mensen? Veel stapelbedden? Ben benieuwd hoe sterk de poolse verhalen worden
;-)) -
02 Augustus 2006 - 15:11
Sanne:
he lieve gijs,wat leuk om te lezen dat alles zo goed gaat! had ook niet anders verwacht hoor!succes en tot schrijfs.
inge jij leest dit vast ook, wil jij mij bellen?als het goed is heb je mijn nummer! -
02 Augustus 2006 - 15:12
San:
zie dat ik bijna het zelfde heb getypt als lot! hihi hoezo zusjes?! -
02 Augustus 2006 - 16:53
Huize Val Om Sjilvend:
Hoi Gijs, zonet je reisverslag over Dresden gelezen. Prachtig lijkt me de omgeving daar. Geniet er maar van. Het 1 euro-cafe in Berlijn is je wel bevallen zo te horen.Nu regent het hier verschrikkelijk t.o.v. de vorige week in Berlijn. Het is wel een groot verschil.Simone had zaterdag een aanval van epilepsie, kon niet uitblijven, na zo,n intensieve week. Vandaag (woensdag) ook van het werk moeten halen, voelde zich weer niet goed. Nou we zien wel hoe het verder gaat. Lieve groetjes uit Sjilvend van Simone, Tiny en Jan. -
02 Augustus 2006 - 17:06
Will:
Gijs,Opkonigsteinwas ikeen en veertig jaar geleden.VergeetKlodsko niet.Gijs,van harte een boeiende reis gewenst.Hou mij op de hoogte.
-
02 Augustus 2006 - 17:11
Will:
ps Vergeetde kathedraalin Poznan met de sarchofagenniet te bezoeken. Will -
02 Augustus 2006 - 17:13
Will:
ps Vergeetde kathedraalin Poznan met de sarchofagenniet te bezoeken. Will -
03 Augustus 2006 - 18:16
Sabine:
hey gijs
Echt heel leuk je reis verhalen!!! leuk om te lezen! Krijg ook steeds meer zin om weg te gaan! Nog heel veel plezier in polen!
xxx -
03 Augustus 2006 - 18:53
Mam:
Wroclaw als nieuwe bestemming. Hoe spreek je dat nou uit?
Of loop ik nu op de zaken vooruit...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
